Het “behandelen” begon al toen ik nog jong was toen een van onze honden snel verzuurd was en daardoor stram liep en startstijfheid had. Alles op gevoel en met terugkoppeling van de hond. De “behandelaar” was geboren!.
Ook tijdens mijn paardenhouderij stages en in mijn “vrije uren” die ik besteed heb aan het werken met paarden heb ik regelmatig paarden gemasseerd. Een pijnlijke rug of een verharding in de bilspieren werd tijdens het poetsen vaak al opgemerkt en even mee genomen. Niet vreemd dat het er al vroeg in zat dat ik “iets” met dieren wilde gaan doen. Het vak dierfysiotherapeut kwam langs en dat werd mijn doel, dat wilde ik worden.
Via een MBO paardenhouderij wilde ik fysiotherapie gaan studeren en dan daarna dierfysiotherapie. Via de paardenhouderij stages en alle vrije uren die besteed zijn aan het werken met paarden, heb ik veel praktijkervaring opgedaan met de verzorging van paarden in de sport. Na het afronden van de paardenhouderij werd het grootste deel van mijn tijd opgeslokt door de opleiding tot fysiotherapeut. Na 4 jaar studeren was dan ook mijn diploma fysiotherapie een feit, om vervolgens te beginnen aan de opleiding osteopathie (humaan) en ben ik in plaats van dierfysiotherapie te gaan studeren, de opleiding tot dierosteopaat gaan volgen aan het ICREO (International College for Research on Equine Osteopathy), waarvan ik in augustus 2014 mijn diploma in ontvangst heb mogen nemen.
Sindsdien volg ik elk jaar cursussen om mijzelf te blijven verbeteren als dierosteopaat. Zodat alle dieren met up-to-date kennis en kunde worden behandelt en begeleidt. Mijns inziens ben je dat als behandelaar aan je patiënten verschuldigd! (En ik doe dat met plezier!):-)
Niets is belangrijker dan een dier dat goed in zijn/haar vel zit.
Welzijn staat bij mij bovenaan het prioriteiten lijstje. Een dier wat goed in zijn/ haar vel zit, zal ook beter kunnen presteren en minder vatbaar zijn voor blessures op de lange termijn.